Covid-19 sürecinde ergenlik dönemindeki bireylerin algıladıkları sosyal destek düzeyi ve mutluluk düzeylerinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada Covid-19 sürecinde ergenlik dönemindeki bireylerin algıladıkları sosyal destek düzeyi ve mutluluk düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi amaçlanmıştır. Tarama modelinde betimsel olan bu araştırmada veri toplama araçlarından “Ergen Mutluluk Ölçeği Kısa Formu (EMÖ)” ve “Algılanan Sosyal Destek Ölçeği-R(ASDÖ-R)” kullanılmıştır. Bu kapsamda Gaziantep ilinin merkez ilçelerindeki farklı lise türlerinde eğitim gören 1184 öğrenciye ulaşılmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkiyi incelemek için “t-testi”, “tek yönlü Varyans Analizi” ve “çoklu regresyon” analizleri uygulanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre; Covıd-19 sürecinde ergenlik dönemindeki bireylerin algıladıkları sosyal destek ve mutluluk düzeylerinde; cinsiyet, okul türü, sınıf düzeyi, anne-baba ilişki durumu, sosyal güvence durumu, anne-baba genel tutumu, yaşamını geçirdiği yerleşim yeri, anne öğrenim durumu ve baba öğrenim durumu değişkenlerine göre anlamlı farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Ek olarak; cinsiyete göre aileden ASD (Algılanan Sosyal Destek), okul türüne göre öğretmen ve arkadaştan ASD, ebeveyn ilişki durumuna göre arkadaştan ASD, yerleşim yerine göre aileden ve öğretmenden ASD, baba öğrenim durumuna göre öğretmen ve aileden ASD ile anne öğrenim durumuna göre algılanan sosyal desteğin hiçbir boyutunda anlamlı bir farklılaşma bulunmamıştır. Ergenlerin mutluluk düzeyinin %17’sinin algılanan sosyal destekle açıklandığı bulunmuştur. Araştırma sonuçları tartışma ve sonuç bölümünde açıklanarak değerlendirilmiştir. Elde edilen bulgular ilgili literatür verileri ışığında tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.