Sendikalarda kadınların eksik temsilinin bir nedeni olarak toplumsal cinsiyet

Abstract

Türkiye'de kadın istihdamı ve kadınların sendikalara katılımı çok düşük bir seviyedir. Bu durum kalkınmanın önünde temel bir sorundur. Üretim faktörleri arasında yer alan kadın işgücünün yok sayılması ya da atıl kalması ekonomik bir değer kaybı olmasının yanında toplumsal cinsiyet eşitsizliklerine de kaynaklık etmektedir. Kadınların işgücüne dolayısıyla ekonomiye kazandırılması sürdürülebilir kalkınmanın bir gereğidir. Türkiye bu konuda OECD ülkeleri ve AB ülkelerinin oldukça gerisinde kalmıştır. Sendikalara kadın istihdamı arttırmak yanında cinslerarası ayırımcılığın ortadan kaldırılmasında da pek çok görev düşmektedir. Kadınların sendikal katılımını engelleyen pek çok faktörün başında toplumsal cinsiyet ve erkek kadın ayrımcılığı gelmektedir. Ayrıca yapılan pek çok araştırma yine göstermektedir ki, sendikalarda kadınların eksik temsilinin esas nedeni topluma, aileye ve dolayısıyla sendikalara hakim olan cinsiyetçi anlayışdır. Sendikalara katılımları kadar sendikaların karar ve yönetim aşamalarında kadınların daha çok yer alması, bu kapsamdaki sorunların çözümünde kilit roldedir.

Bu çalışma, Türkiye’de sendikalarda kadın temsilinin eksikliğini ve bu sorunun kaynaklarını incelemektedir. Cinsiyetlerarası ayrımcılığın sendikal düzeydeki yansımalarına işaret ederek, özellikle kadınların sendikaların yönetim kademelerinde yer alamayışlarının sosyal ve ekonomik politikalar açısından önemini vurgulamaktadır. Bu amaçla çeşitli rapor ve istatistiklerle ortaya konmuş saptamaları bir araya getirmektedir ve konu ile ilgili bazı önerileri de kapsamaktadır.