Türkiye’de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını

Abstract

Dünyada yaklaşık üç asır önce başlayan uzaktan eğitim çalışmaları, Türkiye’de yaklaşık iki asır sonra gündeme gelmiş ve çok kısa süre içerisinde eğitimde ana akımın bir parçası olmuştur. Uzaktan eğitimin bugününü değerlendirmek ve geleceğini görebilmek için geçmişteki gelişim sürecini anlamak önemlidir. Bu bağlamda bu çalışmanın amacı ülkemizde uzaktan eğitimin gelişim sürecinde rol alan önemli olayları belirlemek ve uzaktan eğitimin gelişimini geçmişten günümüze haritalandırmaktır. Bu çalışma bağlamında uzaktan eğitim toplam dört temel dönem içerisinde incelenmiştir. Bunlar; tartışma ve önerilerin yaşandığı birinci dönem, yazışarak uzaktan eğitimin yapıldığı ikinci dönem, görsel-işitsel araçlarla uzaktan eğitimin yapıldığı üçüncü dönem ve son olarak bilişim tabanlı uygulamaların kullanıldığı dördüncü dönem şeklindedir. Bu çalışmada uzaktan eğitimin gelişim sürecinin incelenmesinin yanı sıra eleştirel bir bakış açısıyla da bu dönemler ele alınmıştır. Son olarak uzaktan eğitimde araştırma eğilimlerine yönelik çalışmalar üzerinde durulmuş ve uzaktan eğitimin Türkiye’nin geleceğine yönelik öngörü ve önerilerde bulunulmuştur.

Distance education practices, which approximately date back to three century ago in the world, came up in Turkey about two centuries later and became a part of mainstream education in a short while. It is important to understand the developmental process of the past in order to evaluate current state of the art and see the future of distance education. In this regard, the purpose of this study is to identify developments that took part important roles in the development of the distance education and map development of distance education from past to present. In the context of this study, distance education is examined in four distinct generations. These are the first generation in which the discussions and proposals are experienced; the second generation in which distance education is made by correspondence, the third generation in which distance education is conducted by means of audio-visual tools, and finally the fourth generation in which the information technology based applications are used. These periods are examined from a critical point of view as far as development of distance education in the study is concerned. Lastly, studies on research trends in the field of distance education are discussed and implications regarding the future of distance education in our country were presented.