Bioaccumulation of Copper, Zinc, Mangan, Iron and Magnesium in Some Economically Important Fish From the Western Shores of Antalya

Abstract

Bioaccumulation of copper, zinc, manganese, iron and magnesium which generaly result from agricultural activities was determined in muscle, skin and gills of some economically important sea fish (Diplodus sargus, Siganus rivulatus, Lithognathus mormyrus, Liza aurata, Chelon labrasus) from the western shores of Antalya, intensive agricultural regions. The minimum and maximum levels of investigated elements (mg kg⁻¹ wet weight) in tissues of the fish varied from 0.54 to1.69 for copper; from 4.14 to 407.23 for zinc from 0.15 to 9.17 for mangan; from 3.45 to104.49 for iron; and from 204.33 to 784.30 for magnesium. While the lowest levels of elements were determined in the muscle, the highest levels (except copper) were encountered in the gills. Copper and zinc levels in muscle of the species were remarkably lower than the maximum permissible levels informed by World Health Organization (WHO), Food and Agriculture Organisation (FAO) and Turkish Legislation although zinc contents in the skin of some species (D. sargus, S. rivulatus, L. mormyrus and L. aurata) were higher than that levels.

Yoğun zirai faaliyetlerin yapıldığı Antalya’nın batı sahillerinden yakalanan ekonomik önemi olan bazı deniz balıklarının (Diplodus sargus, Siganus rivulatus, Lithognathus mormyrus, Liza aurata, Chelon labrasus) kas, deri ve solungaçlarındaki bakır, çinko, mangan, demir ve magnezyum (Genellikle zirai aktivitelerden kaynaklanırlar) biyoakümülasyon seviyeleri araştırılmıştır. Balıkların dokularında incelenen elementlerin minimum ve maksimum seviyeleri (mg kg⁻¹ yaş ağırlık) bakır için 0.541.69; çinko için 4.14-407.23; mangan için 0.15-9.17; demir için 3.45-104.49 ve magnezyum için 204.33- 784.30 olarak tespit edilmiştir. İncelenen elementlerin en düşük biyoakümülasyon seviyeleri kas dokularda, en yüksek seviyeler (Bakır hariç) ise solungaçlarda tespit edilmiştir. İncelenen türlerin kas dokularındaki bakır ve çinko seviyeleri (Dünya Sağlık Örgütü (WHO), Gıda ve Tarım Örgütü (FAO) ve Türk Gıda Kodeksi’nde belirtilen kabul edilebilir maksimum seviyelerden daha düşük, bazı türlerin (D. sargus, S. rivulatus, L. mormyrus and L. aurata) derilerinde bulunan çinko seviyeleri ise kabul edilebilir maksimum seviyelerden daha yüksek bulunmuştur.