| dc.description.abstract | Bu yüzyılın modem başlangıcından beri halkla ilişkiler, kendi yarattığı bir kimlik krizinden tedirgin olmuştur. Halkla ilişkiler, hem teori hem uygulama alanında, temel amacı, baskın anlamı, eğimi ya da altında yatan boyutları açısından, geniş çapta kabul gören kendi tanımını yapamamıştır.
Halkla ilişkiler alanının yapısı ve amacı, modem, sosyal, politik ve ticari işlevinin, ilk yıllarında ifade edilen birçok anlamına rağmen, temel ilkelerinin gelişimi ve güçlenmesi yolunda küçük ilerlemeler kaydetmesi özellikle rahatsız edici olmuştur. Bazıları, bu birleşme eksikliğinin doğal belki de uygun olduğunu söyleyebilir. Bunun nedeni, halkla ilişkilerin var oluşunun ilk yüzyılından beri kendi toplumsal çevresine çok yavaş uyum sağlaması ve gelişmesidir. Bu argüman halkla ilişkilerin en temel önermeleri olan “ilişki” ya da “ilişkiler”in doğasını neden herhangi bir derinlikte ifade edemediğini tam anlamıyla açıklamaz.
Boşluk, alan dışından, öncelikle eleştirilerle doldurulmuştur. Sonuç olarak, “ağ”, “ağ kontrolü” ve “ağ onarımı” (1) gibi anlamları ekleyerek daha çok olumsuz anlamlar ve yan anlamlar çeşidi ile birleşmiştir. Halkla ilişkiler hala göreceli olarak yeni bir bilim ve uygulama alanıyken eğer uzmanlık ve bilimsel bir çaba sarfederek ilerleme kaydetmek isterse, bir çeşit genel anlaşmaya (“uzlaşma” oldukça güçlü bir kelime olur) ulaşmayı gerektirir.
Bu makalenin amacı halkla ilişkilerin bir tanımını sunmaktır. Bu tanım halkla ilişkilerin etki alanına göre bazı saklı anlamlarını araştırmakta, halkla ilişkiler kuramlarını ve uygulamalarını analiz edecek üç boyutlu bir yapı sunmakta ve alanın parçalanma sürecinden çok bütünleşme sürecini güçlendirmektedir. | en_US |
