Sıçan akciğerinde bleomisin ile indüklenen oksidatif stresin önlenmesinde piceatannol'un etkileri

Abstract

Bu alışmada, bleomisinin neden olduğu oksidatif strese karşı iceatannolun etkileri sı an akciğerinde incelenmiştir. - gr ağırlığındaki erkek Wistar cinsi sı anlar 4 gru halinde oluşturulmuştur. Deney gru ları; kontrol grubu (serum fizyolojik uygulanmış i. ), bleomisin uygulanan gru (tek doz i.p 10 mg/kg), bleomisin (10 mg/kg i.p) ve piceatannol (4mg/kg i.p) uygulanan gru, son gru ise iceatannol (4 mg/kg i. ) uygulanmış sı anlardan oluşmaktadır. Deneylerde biyokimyasal teknikler kullanılmıştır. Akciğer dokusundaki to lam rotein düzeyleri belirlenmiştir. Li id eroksidasyonunun bir belirteci olarak malondialdehit ( DA) seviyeleri öl ülmüştür. Li id eroksidasyonu bulgularını desteklemek ve oksidatif stresi belirleyebilmek amacıyla, antioksidan enzimlerden sü eroksit dismutaz, glutatyon eroksidaz ve katalaz enzim aktiviteleri belirlenmiştir. Piceatannolun, akciğerlerde bleomisin maddesinin indüklediği oksidatif stresin azalmasını hücrelerdeki serbest radikalleri yakalama yoluyla ya tığını ve ayrıca bu hücrelerde hücrelerin antioksidan ka asitesini arttırdığı biyokimyasal testlerin sonunda gözlemlenmiştir. Artan antioksidan ka asite sayesinde, li id eroksidasyonu azalmakta ve hücredeki zarlı ya ılar korunmaktadır. Biyokimyasal bulgular, iceatannolun 4. mg/kg dozu bleomisin ile meydana gelen oksidatif strese bağlı hücre hasarının önlenmesinde etkili olduğunu ortaya koymaktadır. Bu alışma ile bleomisinin, iceatannol ve hücrenin başlıca antioksidan bileşenleri arasındaki in vivo etkileşimleri ilk defa ortaya konulmuştur.