| dc.description.abstract | Eko' ön ekli iletişim, medya, kültür, yazın ve film çalışmaları, ABD'de 1900'lerin ikinci yarısından sonra ortaya çıkmış, günümüzde ise tüm dünyaya yayılmıştır. Günden güne görünürlük kazanan ekolojik sorunların, insanın yanı sıra insandışı yaşamı tehdit etmesi, Batı düşününde kültür ile doğa ikiliğinin sorgulanmasına yol açmış, doğanın ve insandışının metinlerde, söylemlerde, kültürel inşalarda ve gerçekte büyük ölçüde göz ardı edildiğine yönelik bir farkındalık yaratmıştır. 20. yüzyılın son on yılında kurumsallaşmaya başlayan ekoeleştiri, yazın çalışmalarını önemli ölçüde etkilemiş, 21. yüzyıl itibarıyla başlayan ekosinema tartışmalarına da katkı sunmuştur. Ekosinema, ilkin birtakım avangart filmlere ve ekobelgesellere odaklanırken, ilerleyen yıllarda ise her filmin ekoeleştirel bir açıdan incelenebileceği görüşü egemen olmuş, ardıl olarak sinema aracının kendisi de ekolojik açıdan sorgulanmaya başlamış ve sonuç olarak, ekosinema tartışmalarının kapsamı genişlemiştir. Çoğulcu ekosinema anlayışını benimseyen bu çalışma, 2000 sonrası Türk sinemasında görünürlüğü artan çevreyi, çevre sorunlarını ve ilişkili diğer eşitsizlikleri film metinlerinde irdelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, 1990'lı yılların ikinci yarısından sonra yeni bir dönemece giren Türk sineması üzerine yürütülen çalışmaların eksik bir bileşeni olarak görülen çevre, ekoeleştiri ve ekosinemada ortaya çıkan yaklaşımlara dayanarak örnekleme alınan Yurt (2011), Balık (2014) ve Buğday (2017) filmleri üzerinden tartışmaya açılmıştır. Film incelemelerinde metin çözümleme yönteminden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular, örnekleme alınan filmlerin ilgili sorunlara yoğun olarak yer verdiğini gösterirken, ekoeleştiri ve ekosinema yaklaşımlarının Türk film çalışmalarında yaygınlaşması gerektiğini de imlemektedir. | en_US |
