Kişilerarası iletişim becerileri psiko-eğitim programının görme engelli erinlerin empatik eğilim ve iletişim becerileri üzerine etkisi

Abstract

Bu araştırmada, dokuz oturumdan oluşan bir Kişilerarası İletişim Becerileri Psiko-eğitim Programı'nın, görme engeli olan ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin empatik eğilimleri ve iletişim becerileri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Çalışma grubu Diyarbakır'da bulunan Ali İhsan Arslan Görme Engelliler İlköğretim Okulu'nda öğrenim gören 16 öğrenciden oluşmuştur. Araştırma deseni olarak kontrol gruplu ön-test son-test model kullanılmıştır. Katılımcıların empatik eğilim düzeyleri KA-Sİ Çocuk ve Ergenler İçin Empatik Eğilim Ölçeği'nin Ergen Formu ile iletişim becerileri düzeyleri ise, İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği ile ölçülmüştür. Ön test ölçümünün ardından deney grubunda yer alan bireylere dokuz oturumdan oluşan kişilerarası iletişim becerileri eğitimi programı uygulanmıştır. Bu süre içerisinde kontrol grubundaki bireylerle hiçbir işlem yürütülmemiştir. Oturumların sona ermesinden bir hafta sonra son-test ölçümleri alınmış ve dört ay sonrasında ise izleme ölçümü yapılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde karışık desenler için iki faktörlü varyans analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgular, kişilerarası iletişim becerileri psiko-eğitim programının, görme engelli ergenlerin empatik eğilimlerini ve iletişim becerilerini artırmada etkili olduğunu göstermektedir. Bulgular mevcut alan yazındaki araştırma sonuçları dikkate alınarak tartışılmış ve öneriler sunulmuştur.

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of an interpersonal communication skills psychoeducation program to improve empathy and communication skills of visually impaired adolescents. Participants of the study were sixteen early adolescents schooling in an elementary school for visually impaired youth in Diyarbakır. The study has a factorial design having two groups (treatment and control) and three measures (pre-test, post-test and follow-up test). Empathy levels of the participants were measured by KA-Sİ Empathic Tendency Scale for Children and Adolescents, and communication skills were measured by Communication Skills Evaluation Scale. While the participants in treatment group were exposed to interpersonal communication skills training for nine sessions, members of the control group did not receive any treatment. After the completion of group sessions, post-test measures were obtained. Data were analysed by mixed between-within subjects analysis of variance. Analysis indicated effectiveness of the psycho-education program in increasing empathy levels and communication skills of the visually impaired adolescents.