Geç Antik Çağ ve Erken Hıristiyanlık Dünyasında Dinsel Su İnanışları

Abstract

Bu çalışmada, Geç Antik Çağ ve Erken Hıristiyan dünyasında su ve suyun kullanımına ilişkin inançlar tartışılmış ve bu inanışların farklılaşan yönleri üzerine durulmuştur. Suyun, evrenin yaradılışından beri süregelen serüveni, onun değişik kültürler içerisinde farklı anlamlar ifade etmesine neden olmuştur. Yaradılış metinlerine göre Tanrı yeryüzünü meydana getirirken önce suyu var etmiş ve ruhunu bu suya salmıştır. Suyun değeri ve insanların ona yüklediği anlamlar toplumlara göre eylemsel olarak çeşitlilik gösterir. Bu eylemsel ifadeler tanrısallık, temizlik, şifa, günahlardan arınma, kutsanma/kutsama, güç, kudret ve kuvvet sembolü biçiminde karşılık bulur. Geç Antik Çağda Pagan dünyanın su inançları ve Erken Bizans Hıristiyanlığında vaftiz ayini suyla gerçekleşen ritüellerdir. Bu anlamda ikisi arasında eylemsel olarak benzerlikler bulunsa da anlamsal olarak farklılıklar vardır.

In this study, we will discuss water and beliefs for the use of water in the Late Antiquity and Early Christian world and address the differing aspects of these beliefs. The adventure of water from the creation of universe has been a stage for its different meanings among various cultures. According to the scriptures on creation, God first brought into existence water when creating the earth and then reflected its soul on this water. The value of water and the meanings attributed to it by people vary by culture in practical terms. Such practical expressions are represented by the symbols of divinity, purity, healing, redemption, blessing/benediction, strength, might, power. The water beliefs of Pagan world in the Late Antiquity and the baptism in the Early Byzantine Christianity are the rituals performed with the use of water. Although there are similarities between the two in this sense, there are semantic differences.