Neokoros Düşüncesinin Kökeni ve Gelişimi: Tanrı, Kutsal Krallık ve Yönetici İlişkisi

Abstract

Neokoros (Gr. ????o???/????????) Roma İmpara- torluk Dönemi'nde imparator kültüne bağlı olarak or- taya çıkan dini bir terim ve Hellen Küçük Asyası'nda bizzat imparator tarafından kentlere verilen unvan- dır. Neokoros teriminin kelime anlamı bir tapınağın günlük rutininden ve işlevselliğinden sorumlu kişiler, tapınak koruyucusu olarak açıklanmaktadır. Hellen- Küçük Asya'sında neokoros unvanına sahip kentler bu unvan sayesinde agonlar düzenleyebilir, tanrısallaştı- ran imparatoru bu şekilde onurlandırırlardı. Neoko- ros düşüncesi, özellikle Augustus Dönemi'nde, Roma İmparatorluk Dönemi'nin başlaması ile şekillenmeye başlar. İmparator Augustus sonrasında pek çok im- paratorun öldükten sonra tanrı ilan edildiği bazıla- rının ise yaşarken tanrılaştırıldığı görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, MÖ 3. binden itibaren ilk krallık kurumunun gelişim sürecini ve bununla ilişkili olarak tanrı-kral, kutsal krallık düşüncesini Roma İmparator- luk Dönemi'ne kadar izlemektir.

Neokoros (Gr. νεώκoρος/νεωκόρος) is a religious term emerging in relation with the imperial cult during the Roman Imperial Period, and a title directly appro- ved by the emperor for some of the cities in the Roman Asia Minor. The meaning of the term can roughly be explained as the temple guard, or the stuff in charge of the daily routine of a temple. The cities entitled as neokoros could assemble agons to revere the deified emperor. The known practise of neokoros seems to have taken shape during Augustus, with the dawn of the Im- perial Period, and many successors of Augustus were worshiped after they decease, since some of them were revered alive. The main purpose of this study is to trace the godly kingship and the previous evidence for the de- velopment of this process, starting from the 3 rd millen- nium BC until the Roman Imperial period.