| dc.description.abstract | Son otuz yıldaki film eleştirisi ve film çözümlemesine bakıldığında iki ayrı noktada olduğu görülür : birincisi, film yazarlığı ve yapısalcı yöntembilim üzerine odaklanmıştır ; ikincisi ise, Christian Metz ile gelişen, ''göstergebilim''in alanı içerisindedir. Bu çalışmanın temel yaklaşımını ise, ikincisi, göstergebilim oluşturmaktadır. Birincisi, film yazarlığı ve yapısalcı yöntembilim, ''birbiriyle sıkça biraraya gelen iki yaklaşımdır, ancak göstergelerin genel bir çalışması ve anlama nasıl transfer olduğunun altında kendini özetleyebilir. Bu ise göstergebilimin konusudur.'' (Roth ; 1983. 1) Geleneksel eleştiri, filmin söyledikleri (iletileri) üzerinde yoğunlaşırken; göstergebilim, bu iletileri yönlendiren, filmsel iletişimin yasalarını bulmayı amaçlar. Bu çalışmanın ana sorununu da, bu iletileri biçimlendirme yöntem ve kurallarının ''bilimsel'' bir çalışma içerisinde çözümlenip çözümlenemeyeceği sorunu oluşturmaktadır. Dolayısıyla, filmin biçemsel yapısının çözümlemesine dizgesel bir yaklaşım üretilebilir mi? Öte yandan, özellikle Metz'in ve takipçilerinin sunduğu, film göstergebilimine dilbilimsel yaklaşım her zaman için tartışma konusu olmuştur. Film çözümlemesinde 'doğan dil'in ögeleri kullanılabilir mi? Doğal dil en fazla geliştirilen ve en iyi anlaşılan anlamlandırma dizgesidir. Diğer bir anlamlandırma sistemi olan filmin, dilbilimle temel çıkış noktalarına sahip olup olamayacağı çalışmanın ana sorununa bağlı bir yan sorundur. | en_US |
